رازهای کتابخانه من (۲): زبانهای دیگر ملتها ، دریچه ای رو به جهان

رازهای کتابخانه من

ادامه از نوشتار پیشین
زبانهای ملل دیگر، دریچه ای رو به جهان
همان گونه که در نوشتار پیشین توضیح دادم در کتابخانه پدری همه گونه کتاب خوب و آموزنده یافت می شد. ولی من سلیقه های خود را نیز داشتم که این سلیقه ها با زمان شکل می گیرند.
من دانستم که برای درک بیشتر جهان ، تاریخ و انسانها باید زبانهای دیگر را نیز آموخت . بنابر این از پانزده سالگی به آموزش زبان روی آوردم.
زبان عربی
پیش از آن مقدمات و دوره های میانی زبان عربی را نزد پدر اموختم که بر اساس معیار های قدیمی زبان عربی بود، ولی همین باعث شد که بتوانم کتاب و نوشتجات به این زبان را بفهمم.
کتابهای (۱)جامع المقدمات،

(۲ )سیوطی، 

(۳) نحو زبان عربی نوشته فاضل تونی استاد دانشگاه از نخستین کتابهای اموزش زبان عربی بودند.

از همان ابتدا متوجه شدم که این روش زبان آموزی مرا قادر می سازد تا فقط متن ها را بفهمم ولی تکلم و نگارش غیر ممکن خواهد بود.
خوشبختانه در کتابخانه پدری دو کتاب مهم آموزش زبان عربی وجود داشتند که مرا از کلاس و معلم بی نیاز کردند و مشکل را برطرف کردند و این دو کتاب ارزشمند عبارت بودند از :
(۴)آموزش جدید زبان عربی نوشته دکتر حسین خراسانی
۵)زبان عربی ساده نوشته استاد رضا روزبه

کتاب نخست را استاد دکتر خراسانی بر اساس دستور زبان فارسی نوشته بود که کاری تازه و درست بود.
چون در زبان فارسی برای صرف فعل از اول شخص مفرد شروع می کنیم: می روم ، مروی ، می رود، می رویم ،می روید‌، می روند.
ولی در کتابهای زبان عربی قدیم صرف فعل را از سوم شخص مفرد شروع می کردند: رفت، رفتند(آن دو مرد یا زن) و رفتند(آنان رفتند)...و این با ساختار ذهن ایر انی زبان از لحاظ گرامری تطابق ندارد و به همین دلیل ۱۲ سال آموزش زبان عربی در دبستان و دبیزستان نتیجه اندک دارد یا اصلا نتیجه ندارد.

پس از آن که کتابهای فوق را خواندم و تمرینات لازم را انجام دادم از روی  المنجد(فرهنگ لغت عربی به عربی) (۶)که توسط یک کشیش مسیحی عرب زبان نوشته شده و عربی به عربی ساده می باشد به آموختن لغات عربی پرداختم، این کتاب از دوبخش تشکیل شده و که بخش نخست فرهنگ لغات متداول عربی می باشد و بخش دوم آن یک دایره المعارف از مشاهیر، سرزمینها ، اختراعات ، اکتشافات، و...می باشد.
زمانی که دریافتم می توانم متن (دایره المعارف فرید وجدی(۷)  ادیب و لغت شناس معروف مصری را که به عربی است بخوانم و یا متن قران مجید را مطالعه کرده و معنی آیات الهی را درک کنم ازشادی در پوست نمی گنجیدم.
خوشبختانه کتابهای بزبان عربی در کتابخانه پدری بقدر کافی وجود داشتندو من با ولع و حرص به خواندن آنان مشغول بودم