رازهای کتابخانه من (۴ ت): عرصه شکوهمند ادب پارسی (۱ ت)

ادبیات شکوهمند پارسی

ادامه از نوشتار پیشین

در نوشتار پیشین از برخی کتابها نام بردم که مابین ده تا شانزده سالگی و هفده سالگی خواندم و به کمک آنها دو زبان انگلیسی و عربی را در حد نیاز فر ا گرفتم. وای باید بگویم که در همان زمانها مطالعات دیگر هم داشتم. برای مثال چون به ادبیات پارسی بی نهایت علاقمند بودم کتابهایی چون:

۱۵ کلیله و دمنه ،

۱۶ مرزبان نامه ، 

۱۷تاریخ بیهقی ، 

۱۸تاریخ طبرستان ، 

۱۹ شاهنامه

۲۰ گلستان سعدی

۲۱بوستا ن سعدی

۲۲، دیوان حافظ

۲۳ دیوان خیام

را مطالعه می کردم و شعرهای زیادی را یادداشت می کردم و به ذهن می سپردم. در ضمن کتابهایی به زبان انگلیسی و عربی هم مطالعه می کردم .

گلستان و بوستان اثری عمیق بر من داشتند. از دیوان حافظ این زبان غیبی شعر و ادب پارسی در سهایی آموختم که تا به امروز آنها را بکار بسته و سود فراوان برده ام. برای مثال این شعر حافظ می تواند دستور العمل نجات ب ای تمام انسانها باشد. همه سیاست عاقلانه و انسانی در این چهار خط شعر نهفته است، و هرکس دانسته و نادانسته به محتوی آنها عمل نتیجه مثبت و برکت بخش آنرا در زندگی دیده است:

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت

روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

با دوستان مروت با دشمنان مدارا

توجه به نیازمندان، مروت با دوستان و مدارا با دشمنان اصولی بوده که از شعر حافظ آموختم و آنرا در زندگی بکار بردم و هرگز زیان نکرده ام . چه بسا که در معرکه های زندگی به لطف خدا و با توجه به آن دواصل مروت و مدارا از خطر جسته ام.بسیاری از مشکلات بشر در زندگی مروت نداشتن با دوست و مدارا نکردن با دشمن است.اگر انسانها این دو اصل را رعایت کنند با موفقیت از گردنه های سخت زندگی می گذرند.

هم چنین توجه به نیازمندان باعث می شود که نوعی تعادل در زندگی بشر بوجود آید و از طغیان و جنایات جلوگیری شود.

هم چنین سعدی را ه کا رهایی هم در نثر و نظم ارائه کرده که در نوع خود کم نظیرند:

"بازرگانی را هزار دینار خسارت افتاد. پسر را گفت: نباید که این سخن با کسی در میان نهی. گفت: ای پدر! فرمان تو راست، نگویم، ولکن خواهم مرا بر فایدهٔ این مطلع گردانی که مصلحت در نهان داشتن چیست؟ گفت: تا مصیبت دو نشود: یکی نقصان سر مایه و دیگر شماتت همسایه.

مگوی انده خویش با دشمنان

که لاحول گویند شادی کنان"

و آن شعر معروف او که می گوید:

به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست.

این شعر دنیایی از شفقت و مهربانی را در خود دارد و در عین حال داروی ضد افسردگی است

وآن شعر جاودانه سعدی که جهانی شده است:

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش زیک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار نماند دگر عضوها را قرار

شعر فوق همه بشر یت را بهم پیوند می زند. کاری که خیلی دم از آن زدند ولی توفیق کامل نیافتند.

ویا این شعر زیبای حافظ که می گوید:

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای         فرشته ات به دودست دعا نگهدارد

امیر تهرانی

(ح.ف)

تکرار